Sabela non ten adquirido o xogo simbólico. Xogamos con ela con coches, bonecas, cociniñas, pero non lle interesa gran cousa, nin lanzar camións, nin darlle de comer ás bonecas, nin pasealas, nin tirar os bólidos por unha pendente, nin monicreques, nin xogar aos barcos na bañeira. Tivemos algún pequeno éxito illado que non perdurou no tempo, algunhas risas lanzando coches por un tobogán ou facendo cóxegas mentres o avión pasa polo seu corpo.
Pero, o que sucedeu hoxe foi único e espero con todas as miñas forzas que se repita.
Temos unha pequena colchoneta coa que algunha vez xoguei cos peques a arrastralos pola casa simulando que era un coche. Gustoulles, sobre todo a Iago, aínda que Sabela permaneceu na colchoneta un rato, sen protestar nada. Esta mañá a miña filla, que non ten adquirido o xogo figurativo e que ata agora vía nunha cousa só esa cousa achegouse por iniciativa propia á colchoneta, púxoa no chan e empezou a empurrala por todo o pasillo mentres facía brum bruuum bruuum.
Non teño fotos nin vídeos, non teño palabras, só esperanza e ilusión.
Me alegro mucho y ojalá que eso, aparentemente tan pequeño, pero que sabemos muy importante, se repita. Entretanto bicos y gracias por contarlo.
ResponderEliminar¡Qué gran paso! me alegro mucho, disfruta de esa esperanza e ilusión que apunta a ser pronto una realidad :-*
ResponderEliminar