Carnaval te quiero

É mentira, non me gusta nada o Entroido, por moito que o diga a canción. Nunca me gustou e non sei se chegará a gustarme algunha vez, pero si é verdade que ofrece unhas cantas oportunidades para experimentar. Como unha caixa sensorial con confetti e serpentinas na que podes colar elementos para que os busquen como letras e números (magnéticos ou de gomaeva), pompóns quizais ou outras texturas.

Iago xogou un pouco na búsqueda do tesouro pero Sabela tívoo ben claro: feeeeeesta rachadaaaaa.

Tamén vos deixo unha imaxe da miña última manualidade, o sombreiro para a festa de Entroido do cole de Sabela. Este ano queren recrear unha tradición francesa (o alumnado escolleu como país a estudar este ano Francia) coñecida como "Catherinettes" e que, en resumo, consiste en levar un sombreiro extravagante (é resumir moito, aviso, porque en realidade ten que ver con ser unha muller solteira, vamos, asunto sexista onde os haxa).

Ademais de plumas e muíños de vento, recurrín a un dos mellores amigos de Sabela dende hai anos "O pitinho amarelinho, cabe aquí na miña man"

Nestas últimas semanas traballamos, coma sempre, moitas cousas: emparellamos por formas e cores, imitamos con libros musicados, facemos carreiras de saltos, lanzamos a pelota, xogamos a lanzarnos coches... Pero o certo é que nos está costando reducir o nivel de ansiedade e nerviosismo da peque, así que estamos tendo un ritmo moi moi moi pausado. Xa se sabe que o camiño a Oz é longo e, aínda que ás veces me gustaría moito acelerar o paso, sempre corremos o risco de deixar a algún dos viaxeiros atrás.

Como agasallo de despedida déixovos a nova palabra que a peque engadiu ao seu repertorio, debe de ser pola cantidade de veces que a escoita: Guaaa paaa
Por fóra e por dentro :)