De como Tommy nos axudou a soplar

Non vos vou deixar definitivamente, pero o certo é que cada vez teño menos tempo e enerxía para adicala a este diario que xa case empeza a ser mensual. Entre as leccións que aprendín nestes anos unha é realmente importante: escolle as túas batallas e trata de priorizar (algo imposible case sempre).

Pero, de momento, aqui estou, tarde, regular, e medio arrastrándome, coma case sempre que me poño a escribir este blog trasnoitador.

Nos últimos tempos estamos deixando xurdir o lado máis gamberro e desordenado de Sabela. É un risco que quizais non deberíamos correr, pero estamos conseguindo que sexa moito máis espontánea, que tome máis a iniciativa e, sobre todo, que estea moito máis contenta. A contraprestación é que as obsesións e as estereotipias volven a repuntar e con eles o meu incremento de nerviosismo e o de calquera que estea ao seu arredor.

Entre as grandes noticias dos últimos tempos está a crecente estimulación do soplo grazas ao noso amigo Tommy. Temos un novo aliado para espantar cun pouquiño de aire todos os nosos males. Recoméndovolo encarecidamente se @s vos@s peques teñen problemas co soplo. Soa case só cunha respiración forte e a Sabela encántalle, polo que, ao sentirse motivada, sopla e sopla e volve a soplar co seu amigo Tommy.

Na lista das nousas pequenas grandes cousas boas están tamén: a experimentación coa pintura de dedos, despois de tempo e tempo de intentalo (a peque é así, nunca sabes como te vai sorprender), ou os avances en masticación (por fin bocadillos!!)