Sabela non ten adquirido o xogo simbólico. Xogamos con ela con coches, bonecas, cociniñas, pero non lle interesa gran cousa, nin lanzar camións, nin darlle de comer ás bonecas, nin pasealas, nin tirar os bólidos por unha pendente, nin monicreques, nin xogar aos barcos na bañeira. Tivemos algún pequeno éxito illado que non perdurou no tempo, algunhas risas lanzando coches por un tobogán ou facendo cóxegas mentres o avión pasa polo seu corpo.
Pero, o que sucedeu hoxe foi único e espero con todas as miñas forzas que se repita.
Temos unha pequena colchoneta coa que algunha vez xoguei cos peques a arrastralos pola casa simulando que era un coche. Gustoulles, sobre todo a Iago, aínda que Sabela permaneceu na colchoneta un rato, sen protestar nada. Esta mañá a miña filla, que non ten adquirido o xogo figurativo e que ata agora vía nunha cousa só esa cousa achegouse por iniciativa propia á colchoneta, púxoa no chan e empezou a empurrala por todo o pasillo mentres facía brum bruuum bruuum.
Non teño fotos nin vídeos, non teño palabras, só esperanza e ilusión.
Sobre como estimular, axudar aos nosos peques, loitar, traballar, pero sobre todo, desfrutar!
domingo, 15 de febrero de 2015
jueves, 12 de febrero de 2015
Carnaval te quiero
É mentira, non me gusta nada o Entroido, por moito que o diga a canción. Nunca me gustou e non sei se chegará a gustarme algunha vez, pero si é verdade que ofrece unhas cantas oportunidades para experimentar. Como unha caixa sensorial con confetti e serpentinas na que podes colar elementos para que os busquen como letras e números (magnéticos ou de gomaeva), pompóns quizais ou outras texturas.
Iago xogou un pouco na búsqueda do tesouro pero Sabela tívoo ben claro: feeeeeesta rachadaaaaa.
Tamén vos deixo unha imaxe da miña última manualidade, o sombreiro para a festa de Entroido do cole de Sabela. Este ano queren recrear unha tradición francesa (o alumnado escolleu como país a estudar este ano Francia) coñecida como "Catherinettes" e que, en resumo, consiste en levar un sombreiro extravagante (é resumir moito, aviso, porque en realidade ten que ver con ser unha muller solteira, vamos, asunto sexista onde os haxa).
Ademais de plumas e muíños de vento, recurrín a un dos mellores amigos de Sabela dende hai anos "O pitinho amarelinho, cabe aquí na miña man"
Nestas últimas semanas traballamos, coma sempre, moitas cousas: emparellamos por formas e cores, imitamos con libros musicados, facemos carreiras de saltos, lanzamos a pelota, xogamos a lanzarnos coches... Pero o certo é que nos está costando reducir o nivel de ansiedade e nerviosismo da peque, así que estamos tendo un ritmo moi moi moi pausado. Xa se sabe que o camiño a Oz é longo e, aínda que ás veces me gustaría moito acelerar o paso, sempre corremos o risco de deixar a algún dos viaxeiros atrás.
Como agasallo de despedida déixovos a nova palabra que a peque engadiu ao seu repertorio, debe de ser pola cantidade de veces que a escoita: Guaaa paaa
Por fóra e por dentro :)
Iago xogou un pouco na búsqueda do tesouro pero Sabela tívoo ben claro: feeeeeesta rachadaaaaa.
Tamén vos deixo unha imaxe da miña última manualidade, o sombreiro para a festa de Entroido do cole de Sabela. Este ano queren recrear unha tradición francesa (o alumnado escolleu como país a estudar este ano Francia) coñecida como "Catherinettes" e que, en resumo, consiste en levar un sombreiro extravagante (é resumir moito, aviso, porque en realidade ten que ver con ser unha muller solteira, vamos, asunto sexista onde os haxa).
Ademais de plumas e muíños de vento, recurrín a un dos mellores amigos de Sabela dende hai anos "O pitinho amarelinho, cabe aquí na miña man"
Nestas últimas semanas traballamos, coma sempre, moitas cousas: emparellamos por formas e cores, imitamos con libros musicados, facemos carreiras de saltos, lanzamos a pelota, xogamos a lanzarnos coches... Pero o certo é que nos está costando reducir o nivel de ansiedade e nerviosismo da peque, así que estamos tendo un ritmo moi moi moi pausado. Xa se sabe que o camiño a Oz é longo e, aínda que ás veces me gustaría moito acelerar o paso, sempre corremos o risco de deixar a algún dos viaxeiros atrás.
Como agasallo de despedida déixovos a nova palabra que a peque engadiu ao seu repertorio, debe de ser pola cantidade de veces que a escoita: Guaaa paaa
Por fóra e por dentro :)
lunes, 2 de febrero de 2015
Cousas que facer na Coruña cando chove
Dos 365 días do ano, na nosa cidade chove ou ameaza con facelo durante uns 280, así sen esaxerar nin mirar estatísticas. As fins de semana do inverno se convirten ás veces nunha especie de proba que debemos superar non con nota, senón simplemente viv@s e de bo humor.
Imos probando de todo. Así que aqui vos poño unha pequena lista e ides collendo as ideas que vos gusten, moitas delas están inspiradas en cousas que vexo en Internet ou que reinvento de experiencias anteriores:
Emparellar calcetíns. Así de paso axudamos todos na casa e agudizamos a atención e a concentración.
Plastilina en diversas modalidades: números feitos con plastilina asociados a bolitas de plastilina (número 1, unha boliña, 2, dúas boliñas...)
Pintamos con ceras, pinceis, estampamos...
Xogamos ao escondite. Ultimamente a Sabela lle motiva moito buscar lúas pola casa adiante.
Deixamos voar a imaxinación (ou iso intentamos) coas construccións.
Facemos collares con cordas e abalorios ou macarróns.
Xogamos coas nosas caixas sensoriais de mil formas distintas: xogamos a tocar e discernir o que hai dentro, a pasalo dun envase a outro, practicamos motricidade fina para rescatar as lentellas de debaixo da mesa...
Cantamos cancións con pictogramas.
Recurrimos aos clásicos xogos con coches, camións, para o peque sempre son un éxito que se reinventa con diferentes guións.
Soplamos e tocamos confetti e pompons.
Lemos contos novos e vellos como "El pollo Pepe" ou "El elefantito curioso".
Experimentamos con xogos educativos como o Colorama e con outras actividades para clasificar por cores.
E cando todo falla, bailamos e comemos fresas con nata!!!!! Oh yeah
Imos probando de todo. Así que aqui vos poño unha pequena lista e ides collendo as ideas que vos gusten, moitas delas están inspiradas en cousas que vexo en Internet ou que reinvento de experiencias anteriores:
Emparellar calcetíns. Así de paso axudamos todos na casa e agudizamos a atención e a concentración.
Plastilina en diversas modalidades: números feitos con plastilina asociados a bolitas de plastilina (número 1, unha boliña, 2, dúas boliñas...)
Pintamos con ceras, pinceis, estampamos...
Xogamos ao escondite. Ultimamente a Sabela lle motiva moito buscar lúas pola casa adiante.
Deixamos voar a imaxinación (ou iso intentamos) coas construccións.
Facemos collares con cordas e abalorios ou macarróns.
Xogamos coas nosas caixas sensoriais de mil formas distintas: xogamos a tocar e discernir o que hai dentro, a pasalo dun envase a outro, practicamos motricidade fina para rescatar as lentellas de debaixo da mesa...
Cantamos cancións con pictogramas.
Recurrimos aos clásicos xogos con coches, camións, para o peque sempre son un éxito que se reinventa con diferentes guións.
Soplamos e tocamos confetti e pompons.
Lemos contos novos e vellos como "El pollo Pepe" ou "El elefantito curioso".
Experimentamos con xogos educativos como o Colorama e con outras actividades para clasificar por cores.
E cando todo falla, bailamos e comemos fresas con nata!!!!! Oh yeah
Suscribirse a:
Entradas (Atom)