Nos seus zapatos

Din que non sabes realmente o que sinte outra persoa ata que non te calzas os seus zapatos, ata que non das uns pasiños con eles e comprobas como se sinte. Ben, se é así (que creo que algo de certo hai nesta metáfora), non teño dúbida de que o meu fillo pequeno é quen mellor sabe como se sinte e como vive a súa irmá.

Cada mañá, cando nos vestimos, Iago lánzase ao armario de Sabela vociferando que el é "grande" e que se pode poñer os zapatos da súa irmá "grande". E así o fixo xa en numerosas ocasións, orgullosísimo. Marchou ao cole e pasou días enteiros con zapatos que lle veñen grandes, pero que defendeu sen grandes problemas, sen tropezar moito nin caer máis do habitual nun neno que corre e brinca. E a todo aquel que lle quere escoitar lle espeta claramente e con amor que leva os "zapatos de Sabela!"

Que máis vos podo dicir? Quen a pode entender mellor ca el? Non vos conto todo o que vivimos no progreso desta marabillosa relación porque non son obxectiva (nin quero selo) e corredes serios riscos de caer no medio do charco de babas...

Como as festas están ao caer aquí vos deixo tamén unha pequena mostra das cousiñas que andamos a facer: unha botella sensorial con Papá Noeles, purpurina, "neve" fabricada na casa e un laciño a xogo coa botella e a purpurina. Axitas e... a nadar en purpurina e neve Papá Noel!!!