Quen son eu para xulgar nada? Se non son capaz nin de xulgar o vivido nas dúas últimas semanas de vacacións... Ultimamente, non penso moito... ou si, mesmo demasiado, os ratos que me deixa a vida adícoos a pensar de máis e o resto... a vivir.
Neste ano, unha antiga amiga coa que me comuniquei por correo electrónico díxome que me seguía polas redes sociais e polo blog e que vía que era feliz. Penseino un pouco e cheguei á conclusión de que a xente ten esa impresión porque, seguramente, desfruto moito máis dos bos momentos da vida que moita outra xente pero, a cambio, tamén sufro "pero ben" os malísimos momentos que nos tocan todas as semanas, pero deses prefiro nin falar, nin lembralos... para que?
Así que, mellor vos deixo unha mostra gráfica dalgunhas das nosas vivencias nestes días festivos cos nosos mellores desexos para este ano e todos os que veñen. Porque teño a firme convicción de que o ano novo é unha fantástica excusa para renovar os nosos desexos de vivir e de sermos felices.
A saber: desfrutando co chocolate
Xogando con gominolas e practicando motricidade fina
Superando retos (Iago sube que sube no tren chuchu e eu empeñada en que Sabela subira tamén, proba superada)
Paseando polo hortera poboado de Nadal
No hay comentarios:
Publicar un comentario