Grazas e adeus Arela

Levamos uns días pre-vacacións un tanto intensos. Son días de despedidas e de preparativos, un pouco de estrés e nervios que quero que desaparezan.

Sabela dixo adeus á que foi a súa segunda casa durante dous cursos, a escola infantil municipal Arela. Un lugar no que foi feliz, aprendeu, compartiu, viviu tantas e tantas cousas.

Foi alí onde Sonia, a psicopedagoga do centro, comezou a usar con ela un sistema de intercambio de imaxes para que Sabela empezara a pedirnos o que quería. Alí avanzou en motricidade grosa e fina, en socialización con todos e todas as fantásicas compañeiras e compañeiros de clase que tivo. Alí desfrutou das festas, dos columpios, pintou, tocou, experimentou... foi unha máis.

Ogallá que no seu novo cole, no "cole de maiores", poida tamén ser unha máis e a acollan, como mínimo, coa metade da sensibilidade e o afecto. Sen tratala como a unha "pobriña" nin esixirlle moito máis do que pode dar en cada momento, facilitando sempre os seus avances.

Non podemos dicir outra cousa que non sexa adeus e grazas a Arela e a toda a súa xente.