Sabela no cole

A adaptación da peque ao cole tivo os seus altos e os seus baixos, non foi como a seda, como era de agardar pero hoxe, menos de dous meses despois, creo que se pode considerar que está finiquitada e que Sabela xa ten asumidas as súas novas rutinas. Unha nova mostra das infinitas capacidades da nosa peque-grande.

Esta mesma mañá vivimos dous deses momentazos polos que pagarías se tivesen prezo (que xa vos digo que non o teñen). O primeiro foi antes de entrar no cole, por unha vez, chegamos antes da hora e Sabela sentou na entrada a agardar que abrisen a porta. Pois ben, ao pouco viñeron primeiro un neno e logo dúas nenas ao seu carón a saúdala e contactar con ela. Caiáseme a baba, teño que recoñecelo. Os nenos e as nenas son estupend@s!!

O outro foi á saída, ao recollela, Sabela sempre ten moita presa por marchar para casa pero nunca sen un bico de Sandra, a súa coidadora. Hoxe Sandra tivo que entrar a buscar a cazadora da nena que se esqueceran e Sabela ía detrás dela reclamando o seu bico de despedida como unha tola.

Iso sumado aos seus cada vez máis frecuentes intentos de verbalizacións teñen que encher o peito de calquera nai con corazón. Boa noite e feliz noite de defunt@s...